نزدیکی مرکز راه شیری در ناحیه ای متراکم موسوم به خوشة کمان ها یافته اند. عمر این ستارگان با جرمی احتمالاً 130 برابر خورشید، بسیار کوتاه است. نوری که خورشید در یک سال ساطع می کند، این ستارگان در 15 ثانیه تولید می کنند، اما در این فرآیند چند میلیون سال می سوزند که در مقیاس های کیهانی برق آسا به حساب می آید.

کشف کوچکترین ستارگان :

منجمان کوچکترین و کندسوزترین ستارگان را در آسمان کشف کردند. جرم این ستارگان کوچک تنها نیم درصد جرم خورشید و درخشش آنها چند هزار بار کمتر از خورشید است.

پدیده های نجومی تیرماه 1384:

3 تیر ساعت 39: 20 مقارنه عطارد و ستاره پلوکس

4 تیر ساعت 40: 20 مقارنه زهره و زحل (جدایی زاویه ای 1.3)

5 تیر ساعت 40: 20 مقارنه عطارد و زحل (جدایی زاویه ای 1.4)

نزدیکترین ستاره :

نزدیکترین ستاره مشهور به پراکسیما قنطورس است که در نیمکره ی جنوبی و در صورت فلکی قنطورس قرار دارد. علی رغم نزدیک بودنش به ما ستاره ای بسیار ضعیف و کم اهمیت است. قدر ظاهری آن 10.5 است، یعنی ضعیف تر از آن که با چشم غیر مسلح دیده شود. برای دیدن آن نیاز به یک تلسکوپ ده سانتی متر است. علت ضعف نور آن، بسیار کوچک بودن آن و سرخ رنگ بودنش است که نور خیلی جزئی راحتی کمتر از یک ستاره ی معمولی مانند خورشید می پراکند. تنها به فاصله ی یک دهم سال نوری دورتر از آن، ستاره ی درخشان و متمایل به زرد آلفا قنطورس قرار دارد که سومین ستاره ی روشن به حساب می آید و این یکی از ستارگان دوتایی است که برای نخستین بار هنورسن فاصله ی آن را اندازه گیری کرد. در فاصله ی ده سال نوری در حدود 11 ستاره که غالباً بسیار ضعیفند ، وجود دارند. در واقع فقط دوتای آن ها با چشم غیر مسلح قابل رویت است. آلفا قنطورس درفاصله ی 3/4 سال نوری و شعرای یمانی در فاصله ی 7/8 سال نوری که از روشن ترین ستارگان آسمان است، بقیه ی آنها ضعیف سرخ رنگ یا نارنجی اند.

1-

در این زمان زمین در سمت دیگر خورشید قرار گرفته، یعنی به فاصله ی 300 میلیون کیلومتر ( قطر مدار زمین) از محلی که نخستین اندازه گیری را انجام داده ایم. در واقع این بار، از محلی دیگر به همان ستاره نگاه می کنیم و مشاهده خواهیم کرد که محل آن در آن زمینه نسبت به ستارگان دورتر تغییر کرده است. اکنون فاصله ی زمین تا خورشید برای ما معلوم است. هم چنین زاویه ی کوچکی که از حرکت ستاره بین دو رصد بوجود آمده برای ما معلوم است. با استفاده از این دو معلوم، مجهول که فاصله ی ستاره تا زمین است مشخص می گردد.

1- 4 رصد خانه ها و تلسکوپ ها

برای نخستین بار در چه زمانی از تلسکوپ در ستاره شناسی استفاده شد؟

تلسکوپ برای اولین بار در زمستان 1609 میلادی توسط ستاره شناس بزرگ ایتالیایی، گالیله، برای مشاهدات نجومی مورد استفاده گردید.

4- کدام سیاه است که گاهی آن را ستارة صبح گاهی و زمانی دیگر آن را ستاره ی شامگاهی می نامیم؟

ستاره ی مورد نظر، سیاره ی زهره است که با این نامها شناخته می شود، زیرا که مانند عطارد یا در آسمان شب و پس از غروب کتا دیده می شود یا در آسمان صبح پیش از طلوع. اخترشناسان باستان ابتدا تصور می کردند که این دو ستاره ، دو شی متفاوت از یکدیگر می باشند. اما، با گذشت زمان روشن گردید که آن دو یک سیاره بیش نیستند. زهره در مداری به شعاع 105 میلیون کیلومتری به دور خورشید می گردد، یعنی در فاصلة 70 درصد از فاصله ی زمین تا خورشید. زهره از عطارد بزرگتر است و نور بیش تری را منعکس می کند. از این جهت در آسمان بسیار روشن تراز دیگر اجرام به استثنای خورشید و ماه است. از طرفی چون مدار آن از مدار عطارد بزرگتر است در فاصله ی بیش تری از خورشید می توان آن را مشاهده کرد. این ویژگی همراه با روشنایی زیاد دیدن آن را برای ما آسان می کند